پرخاشگری در سگ‌ها نسبت به افراد آشنا

تسلط، ترس یا پرخاشگری درنده در سگ‌ها

در حالی که برخی پرخاشگری را یک رفتار طبیعی در سگ‌ها می‌دانند، اما می‌تواند تکانشی، غیرقابل پیش بینی و حتی خطرناک باشد. رفتار پرخاشگرانه شامل غرغر کردن، بلند کردن لب‌ها، پارس کردن، ضربه زدن، پریدن و گاز گرفتن است. با پرخاشگری نسبت به اعضای خانواده یا سایر افراد آشنا با سگ، درمان در حال حاضر با هدف کنترل این موضوع انجام می‌شود، زیرا هیچ درمان شناخته شده‌ای وجود ندارد.

علائم و انواع

تعیین اینکه آیا سگ پرخاشگری غیر عادی نشان می‌دهد می تواند چالش برانگیز باشد. پرخاشگری اغلب در نزدیکی کاسه غذای سگ، اسباب‌بازی‌ها و زمان‌هایی که سگ در حال دست‌کاری چیزی است، نشان داده می‌شود. این نوع پرخاشگری به افراد آشنا نشان داده می‌شود، اغلب به گردانندگان آنها یا اعضای خانواده.

 پرخاشگری اغلب به صورت زیر نمایش داده می‌شود:

• گوش‌ها به عقب جمع شده‌اند
•  خرخر کردن
• بیزاری از چشم
• گاز گرفتن
• صداهای ریه

در حالی که بیشتر پرخاشگری‌ها نسبت به افراد آشنا نشانه یک مشکل جدی است، مواردی وجود دارد که حیوان پس از یک عمل پزشکی دردناک یا اگر به طور منظم درد داشته باشد، پرخاشگر می‌شود.

علل پرخاشگری

برخی از نژادها تهاجمی‌تر از بقیه هستند. این نژادها شامل اسپانیل، تریر، لاسا آپسوس و روتوایلر هستند، اما پرخاشگری می‌تواند در هر نژادی ظاهر شود. سگ‌ها معمولاً در سنین 12 تا 36 ماهگی علائم پرخاشگری را نشان می‌دهند و در سگ‌های نر بیشتر از ماده دیده می‌شود. شرایط پزشکی و عواقب بعدی اقدامات پزشکی نیز می‌تواند باعث شود حیوان نسبت به افراد آشنا پرخاشگری نشان دهد. علاوه بر این، تنبیه ناسازگار یا سخت از سوی صاحب سگ می‌تواند به پرخاشگری حیوان کمک کند.

تشخیص

در طول معاینه پزشکی، دامپزشک شما به دنبال پرخاشگری مبتنی بر ترس، شرایط اضطرابی و بیماری پاتولوژیک خواهد بود. با این حال، به طور معمول، آزمایش خون سنتی هیچ ناهنجاری را پیدا نمی‌کند.

رفتار

حیواناتی که نسبت به افراد آشنا پرخاشگری نشان می‌دهند به درمان سخت‌گیرانه اصلاح رفتار و احتمالاً دارو نیاز دارند. رفتار درمانی شامل حذف یا کنترل موقعیت‌هایی است که ممکن است باعث پرخاشگری شود. دامپزشکان به والدین کمک می‌کنند تا محرک‌ها و رفتارها را شناسایی کند، بنابراین آنها می‌توانند برای اصلاح آنها تلاش کنند. برخی از سگ‌ها تا زمانی که رفتارشان تحت کنترل نباشد، به پوزه نیاز دارند. کنترل محبت (کار برای وادار کردن حیوان به اطاعت از فرمان قبل از دریافت هر گونه درمان) نیز برای اصلاح رفتار مؤثر است. علاوه بر این، حساسیت زدایی می تواند پاسخگویی حیوان به اضطراب و ترس را کاهش دهد.

در برخی موارد، فعالیت بدنی می‌تواند به کاهش احساس پرخاشگری در سگ‌ها کمک کند. یک رژیم غذایی کم پروتئین/تریپتوفان بالا در کاهش پرخاشگری موفقیت آمیز بوده است. در حال حاضر هیچ داروی تایید شده‌ای برای درمان پرخاشگری سگ‌ها وجود ندارد، اما عقیم کردن سگ‌های نر پرخاشگر با جراحی یک توصیه رایج است.

جلوگیری از پرخاشگری

یکی از بهترین اقدامات پیشگیرانه عدم پرورش حیوانات تهاجمی و شروع آموزش اجتماعی و سلسله مراتبی از سنین پایین است.

زندگی و مدیریت

توصیه‌های درمانی ارائه شده برای کاهش پرخاشگری به گونه ای طراحی شده‌اند که مادام العمر باشد و باید به طور دقیق و مداوم توسط صاحب سگ دنبال شود. در حال حاضر هیچ درمانی برای پرخاشگری وجود ندارد.

مقالات مجله زی‌پت را مطالعه کنید